หนึ่งปีกับบลอกของแม็กซ์

อันที่จริงบลอกอันนี้ครบรอบหนึ่งปีไปตั้งแต่เดือนก่อนแล้วค่ะ เพียงแต่ช่วงนั้นมีเรื่องยุ่ง ๆ มารบกวนใจ อาจจะไม่ถึงขนาดทำให้ไวรัสลงลำไส้หรือกระเพาะ แต่ก็ทำให้สายโทรศัพท์ไหม้ได้พอสมควร ก็เลยไม่ได้เขียนฉลองครบรอบหนึ่งปีบลอกสักที

สำหรับคนที่เพิ่งเริ่มติดตามบลอกของแม็กซ์ ขอเท้า (ใช้คำถูกไหมเนี่ย) ความอดีตกันหน่อย

แม็กซ์เริ่มเขียนบลอกเพราะทนความจอมปลอมของสังคมในโลกไซเบอร์แห่งหนึ่งที่ แม็กซ์เข้าไปคลุกคลีด้วยไม่ได้ ขนาดที่ว่าแม็กซ์ไม่ได้เข้าร่วมขบวนการอะไรกะเขาหรอกนะ แต่ก็แค่อ่านก็ยังรู้สึกว่า "WTF" (ไม่ต้องแปลนะ เดี๋ยวจะกลายเป็นบลอกที่ไม่เหมาะกะศีลธรรมอันดีของประชาชนอีก)

ในโลกไซเบอร์ คนใส่หน้ากากเข้าหากัน แม็กซ์ไม่ได้หมายความว่าทุกคนอยากจะหลอกลวงกันหรอกนะ แต่มันมีความไม่จริงใจกันอยู่ในระดับหนึ่ง คุณสามารถเป็นใครที่คุณอยากเป็นก็ได้

ตัวแม็กซ์ไม่ได้เข้าสู่สังคมในโลกไซเบอร์ของเมืองไทยจนกระทั่งเมื่อสักสาม สี่ปีก่อน (เพราะก่อนหน้านั้นอยู่ต่างประเทศ) แม็กซ์ไม่ได้บอกว่าโลกอินเตอร์เน็ตในต่างประเทศมันดีกว่าเมืองไทย แต่เวลามีเรื่องอะไร แม็กซ์ก็ยังปลอบใจตัวเองได้ว่า "ไอ้ฝรั่งชั่ว" แล้วก็ด่ามันไปตรง ๆ

แต่ในโลกเน็ตเมืองไทย มันมีความขัดใจตรงที่วัฒนธรรมไทยอันแสนสุภาพ แม็กซ์พูดตามตรงนะ การทะเลาะกับแม่ค้า กับทะเลาะกะผู้ดีนี่มันให้ความสะใจที่แตกต่างกันนะ

คุณไม่สามารถด่าคนที่ทำตัวสุภาพได้ จริงไหม เพราะมันจะทำให้คุณดูเป็นคนเลว และนี่ก็เช่นกัน แม็กซ์ไม่อาจเอานิสัย (ที่หลายคนอาจจะบอกว่า "ต่ำ ๆ") มาใช้ได้ อันเลยทำให้เกิดความอึดอัดอย่างรุนแรง สุดท้ายก็ต้องมาเปิดบลอกเพื่อระบาย

มันเป็นพื้นที่ของฉัน และฉันก็จะเขียนในเรื่องที่ฉันอยากจะเขียน (ประโยคนี้แม็กซ์แปลมาจากคำพูดของคาเรน สก๊อต บลอกเกอร์อีกคนนึงที่ "ด่า" ได้มันส์ที่สุดคนนึง)

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้แม็กซ์เขียน อันที่จริงมันเป็นการระบายอารมณ์ ไม่ให้เครียดเกินไป เป็นวิธีป้องกันโรคกระเพาะชนิดนึงด้วย อยากพูดอะไรก็พูด อยากด่าใครก็ด่า

หนึ่งปีผ่านไป แม็กซ์พบว่า บลอกเป็นอะไรที่มากกว่าพื้นที่ด่าชาวบ้าน

มันทำให้แม็กซ์รู้ว่า เพื่อนยังคิดถึงกันอยู่ โดยไม่จำเป็นต้องทิ้งข้อความให้กำลังใจกันยาวเหยียด แต่เป็นโทรศัพท์ หรือข้อความเล็ก ๆ ที่ทิ้งในอินบ๊อค

ทำให้แม็กซ์รู้ว่า คนแปลกหน้าก็มีความรู้สึกดีดีให้กันได้

ทำให้แม็กซ์รู้ว่า คนที่แม็กซ์คิดว่ามีความสำคัญ แท้จริงแล้ว มีค่าเท่าเพียงเศษฝุ่น

ทำให้แม็กซ์รู้ว่า คนบางคนยอมรับการตำหนิไม่ได้ และคนบางคนก็ไม่มีวันผิด

ทำให้แม็กซ์รู้ว่า บางครั้งตัวเองก็ "เลว" มาก

แม็กซ์ยืดหยัดในสิ่งที่ตัวเองเขียน และรวมทั้งบลอกที่แม็กซ์ลบทิ้งไปด้วย (เหตุผลของการลบทิ้งเพราะไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นมาเดือดร้อนจากยุทธการโต้ ตอบ แต่ไม่ใช่เพราะแม็กซ์ยอมรับว่าตัวเองเขียนผิด หรือเข้าใจผิด)

และในเมื่อแม็กซ์ไม่ใช่นักหนังสือพิมพ์ที่มีหน้าที่ต้องเสนอข่าวที่มีความ ถูกต้อง ดังนั้นมันจึงไม่ได้ผูกมัดว่าความคิดแม็กซ์จำเป็นจะไม่ถูกต้อง ปราศจากการบิดเบือน หรือเป็นกลาง มันเป็นเพียงความคิดของแม็กซ์ ที่ตัวแม็กซ์เชื่อว่ามันถูกต้อง และเป็นเช่นนั้น

อย่าคาดหวังว่าบลอกของแม็กซ์จะเป็นแหล่งรวบรวมความรู้ชั้นเซียน เพราะแม็กซ์ไม่ใช่เซียน (เนื่องจากยังไม่ตาย แล้วก็ไม่รู้ว่าตายแล้วจะได้ขึ้นสวรรค์ด้วยไหม)

อย่าคาดหวังว่าแม็กซ์จะอ่านใจคุณออก แล้วเขียนในสิ่งที่คุณอยากให้เขียน เพราะคุณรู้ว่า แม็กซ์รู้ว่า คุณรู้ว่า แม็กซ์รู้เรื่องแล้ว อ่านไปก็งงค่ะ สรุปว่าถ้าไม่บอก แม็กซ์ก็ไม่รู้เรื่องหรอกนะ

อย่าคาดหวังว่าแม็กซ์จะเปลี่ยน คนที่โตมาสามสิบกว่าปี เปลี่ยนไม่ได้หรอกค่ะ แก่เกินกว่าจะเปลี่ยนแล้ว

สุดท้ายก็อยากจะขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านบลอกกันมา ขอบคุณที่เสียเวลาอันมีค่าในการอ่านบลอกที่หนักไปทางเรื่องไร้สาระเสียมากกว่า