ทุลักทุเลทริปทูสิงคโปร์

อันที่จริงกลับมาตั้งแต่วันพฤหัสคาบเกี่ยววันศุกร์แล้วล่ะค่ะ ด้วยความล่าช้าของสายการบินไทยตามปกติทำให้มาถึงกรุงเทพสายไปประมาณสิบห้า นาที พอบวกกับระยะเวลาที่ใช้ในการรอกระเป๋าจากสายพานวิเศษที่รวดเร็วมากด้วยเวลา เกือบครึ่งชั่วโมง ก็ปาเข้าไปห้าทุ่มกว่าพอดีกว่าจะออกผ่านด่านศุลกากรมาพบกับขณะกลองยาวที่มา รอต้อนรับนักศึกษาอาชีวไทยที่ไปได้รางวัลมาจากประเทศญี่ปุ่น แม็กซ์ก็เลยรู้สึกเหมือนได้รับการต้อนรับกลับเมืองไทยไปด้วยอีกคน

รูปที่เห็นเป็นสมบัติทั้งหมดที่แม็กซ์หอบหิ้วกลับมาด้วย หลังจากสามวันในสิงคโปร์ การเดินทางไปประชุมที่ไม่ได้คิดว่าจะซื้ออะไรกลับมามากนัก ก็เลยเอาเป้ไปใบเดียว (ใบสีดำที่ไม่ได้ตุงอย่างที่เห็นในภาพหรอกนะ) แต่เมื่อไปเจอกับงานหนังสือลดราคาในสิงคโปร์ (ราคาตั้งแต่เล่มละเหรียญสิงคโปร์ ไปจนถึงสามเล่มสิบเหรียญ) ก็เลยเกิดอาการสติแตก ขนซื้อกันเข้า จนกระเป๋าใส่ไม่หมด สุดท้ายก็เลยเลยกลายเป็นอย่างภาพที่เห็น

ปัญหาก็คือ สายการบินไม่อนุญาตให้ผู้โดยสารโหลดถุงก๊อบแก๊บ แต่แม็กซ์ก็ยืนยันด้วยเสียงหนักแน่นว่า ไม่มีปัญญาหิ้วขึ้นเครื่องเองหรอกนะคะ (หนักจะตายห่า) สายการบินก็เลยยอม พร้อมทั้งใจดีหาถุงมาให้ใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม หลายจากเซ็นต์ชื่อยินยอมว่าจะไม่เอาผิดสายการบินหากข้าวของในถุงก๊อบแก๊บ เสียหาย ของก็เลยโดนโหลดเข้าเครื่องไปพร้อมกับเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของแม็กซ์ที่ ไม่ต้องแบกพวกนี้ติดตัวอีกต่อไป (หลังจากต้องแบกทั้งหมดนี้ทั้งวัน ตะลอนไปทั่วสิงคโปร์เพื่อหาซื้อหนังสือ (นึกเอาแล้วกันว่าแม็กซ์ซึ่งเป็นหญิงสาวที่แสนบอบบางต้องขนและลากของพวกนี้ ไปกะตัว ฟังดูน่าสงสารไหมเนี่ย

ไม่มีภาพอย่างอื่นมาให้ดูนอกจากนี้หรอกค่ะ เพราะว่าไม่ค่อยมีเวลาถ่ายเท่าไหร อีกอย่างไม่ใช่คนชอบถ่ายรูป ยกเว้นแต่ว่าจะมีอะไรน่าสนใจ อย่างรูปนี้เป็นป้ายที่ไปเจอที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่แม็กซ์บอกกะเพื่อนที่พาไปว่า "อย่าไปกินมันเลยวะ"

อ่านแล้วมันให้ความรู้สึกว่า เจ้าของร้านมันดูถูกคนมากินจังเลยวะ อีกอย่างรู้สึกเหมือนกลับไปเป็นนักเรียนอีกรอบ แม็กซ์ไม่ใช่พวกไฮโซมีตังค์เป็นถังหรอกนะ แต่อ่านแล้วมันรู้สึกแย่ เหมือนไปขอเขากินเลยล่ะ

สุดท้ายจบด้วยรีวิวแล้วกัน กับหนังสือที่แม็กซ์รู้สึกว่าน่าอ่าน เมื่อดูจากปกและคำวิจารณ์ของนักเขียนชื่อดังที่ให้เครดิตคนแต่ง กับเรื่อง When lady misbehaves ของมิเชล มาร์คอส (คนที่ให้เครดิตคือลิซ่า เคลย์แพส)

พล็อตเรื่องที่ดูแล้วคุณลัดดาน่าจะหัวใจวาย เพราะดูเอ็กซ์ โป๊ ลามก เมื่อนางเอกซึ่งเป็นคนทำความสะอาดในซ่องนางโลมชั้นต่ำริเอาดีด้วยการแบ ล็กเมล์เหล่าขุนนางด้วยการเอาอดีตที่เคยใช้บริการเหล่าคุณโสมาบีบบังคับ

คำร่ำลือ และชื่อเสียงของหนังสือเล่มนี้ที่มาเข้าหูแม็กซ์ทำให้เราคาดหวังว่านี่จะ เป็นอีกเล่มในแนวอีโรติค โรแมนซ์ที่เซ็กส์ฉากเด็ดเปรอะไปทั่วหน้าหนังสือ ดังนั้นขออนุญาตทำความเข้าใจกันล่วงหน้าก่อนแล้วกัน เล่มนี้เซ็กส์เกิดขึ้นในการแต่งงาน นั่นหมายถึงว่าพระเอกแต่งงานกับนางเอกแล้วถึงมีฉากเด็ด ๆ เกิดขึ้น และฉากเด็ด ๆ มันก็ไม่เด็ดเท่าไหรหรอกนะ ดังนั้น (อีกรอบ) สรุปว่า ถ้าอ่านเพราะคาดหวังฉากเซ็กส์มันส์ ๆ เด็ด ๆ กรุณาอย่าอ่าน

แต่ถ้าคุณอยากอ่านเรื่องนี้พระเอกรักนางเอกเหลือเกิน (แม้ว่านางเอกจะปญอ.ไปหน่อยก็ตาม) และฉากว่าความที่เรียกน้ำตามคนอ่าน คุณจะไม่ผิดหวังที่เล่มนี้

แม็กซ์ไม่ได้บอกว่าเล่มนี้ถูกใจแม็กซ์มากมายอะไร เพราะความรู้สึกว่าถูกหลอกยังมีอยู่บ้าง (ก็ดันโฆษณาซะเหมือนกะว่าเป็นอีโรติกนี่นา) แต่ก็ถือว่าเนื้อเรื่องใช้ได้ อ่านได้สบายใจ ตัวละครที่ดีก็ดีโคตรดี ส่วนที่เลว ก็เลวบัดซบตามบท

เอพริลนางเอกแม้จะเป็นเพียงสาวใช้ แต่เธอฝันสูง และสู้เพื่อฝัน เธอฉวยโอกาสเมื่อได้ไดอารี่ลับเรื่องในมุ้งของมาดามในซ่องที่เธอทำงานอยู่ และใช้มันเป็นบันไดไปสู่ชีวิตที่ดีกว่า เธอไม่ต้องการขายตัวเองเพื่อเงิน และคิดว่าการเลือกวิธีการที่ผิดกม.ด้วยการแบล็กเมล์ชาวบ้านเป็นทางออกที่ดี กว่า ในฐานะผู้นิยมศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิง (ที่ไม่นิยมคุณลัดดา) แม็กซ์ก็เห็นด้วยนะ

หลังจากหลอกชาวบ้านไปทั่ว ก็มาถึงคิวบ้านพระเอก ที่พ่อเคยใช้บริการมาดาม แต่ต่างตรงที่ว่าพ่อพระเอกรักมาดามนั่นมากพอจะรับเอพริลเข้ามาอยู่ในบ้าน เพราะคิดว่าเธอเป็นลูกสาวของมาดามที่เคยรัก

พระเอกเราไม่เชื่อเธอ เรื่องราวดำเนินไป ตัวร้ายโผล่เข้ามาเป็นทนายที่อิจฉาพระเอก (ที่นอกจากจะเป็นขุนนางแล้วยังเรียนจบกม.รุ่นเดียวกะทนาย แต่เรียนเก่งกว่า) แล้วก็สาวในอดีตของพระเอกที่เคยรักหนักหนา แต่ทิ้งพระเอกของเราไปเพราะเจอตาแก่ที่มีเงินเยอะกว่า สาวเจ้าอยากได้พระเอกเราตัวสั่น ตัวร้ายสองคนเจอกันวางแผน

ส่วนพระเอกก็ตกหลุมรักนางเอก เล่มนี้เรื่องความรักหวานนะ ง่ายด้วย ไม่ต้องคิดมาก ไม่ซับซ้อน เอพริลกะไรลี่ย์ (พระเอก) แม้จะขัดแย้งเพราะเจตนานางเอกไม่บริสุทธ์ตอนแรก แต่ก็จีบกันได้ล่ะนะ

ไม่นับความโง่ (ชั่วขณะ) ของนางเอก ก็ถือว่านางเอกสอบผ่าน ส่วนพระเอกน่ะ มาตรฐานแม็กซ์ต่ำอยู่แล้ว ก็ถือว่าโอเคเลย โดยเฉพาะตอนท้ายเรื่อง เมื่ออดีตในฐานะนักแบล็กเมล์ของนางเอกถูกเปิดโปง แล้วพระเอกต้องแสดงความสามารถทางด้านกม.ที่เรียนมาเป็นทนายว่าความให้นางเอก ถือว่าไรลีย์ เท่ห์มาก

แม็กซ์ไม่แน่ใจในความถูกต้อง ของวงการกม.ในศตวรรษที่ 19 ในเรื่องมากหรอกนะ (ดูแล้วมันน่าจะมั่ว แต่ก็ยืนยันไม่ได้) แต่ถ้าอ่านเอาสนุกก็ไม่ควรคิดมากอะไร

ความรู้สึกของแม็กซ์ต่อเล่มนี้ยอมรับว่าสับสนนะ เพราะในด้านนึง เล่มนี้ก็ไม่เสียหายอะไร แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแม็กซ์นึกว่ามันจะเป็นเรื่องอีกแนวนึงก็ได้ ทำให้เวลาอ่านก็คาดหวังอย่างนึง แต่ผลลัพธ์กลับเป็นอีกอย่าง ก็เลยมึนไปหน่อย สรุปว่าตอนนี้คะแนนที่ 65 (กับ 85 เฉพาะร้อยหน้าสุดท้าย)