Carolina Moon // Nora Roberts

ช่วงนี้อารมณ์อ่านหนังสือบิวท์ยังไงก็ไม่ขึ้นค่ะ ไม่ถึงขนาดเกิดอาการซึมเศร้าหรอกนะ แต่การตายก่อนวัยอันควรก็มักจะกระทบใจเสมอ แม้ว่าคนคนนั้นจะไม่ใช่คนที่คุณรู้จักหรือสนิทสนม เพราะเพียงแต่คิดถึงสิ่งที่มันอาจเป็นไปได้

ตอนนี้ก็เลยหันมานั่งดูหนังเป็นหลักค่ะ ซึ่งก็เป็นโชคดีเพราะช่วงนี้ซีนีเม็กซ์กำลังเอาหนังที่ดัดแปลงจากหนังสือของ นอร่า โรเบิร์ตมาฉายพอดี เท่าที่เห็น ฉายไปแล้วสองเรื่องคือ Angels Fall และ Carolina Moon

แม็กซ์เลือกที่จะไม่ดู Angels Fall เพราะยังไม่อ่านหนังสือ และไม่อยากให้อะไรมาบิดเบือนความรับรู้ที่แม็กซ์จะมีต่อหนังสือเล่มนี้ แต่สำหรับ Carolina Monn มันเป็นอีกเรื่องนึง

หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องที่แม็กซ์ชอบในระดับพอสมควร ซึ่งเมื่อคิดถึงคุณค่าที่แม็กซ์ให้ไว้กับงานของนอร่า โรเบิร์ตนั่นก็นับว่าสูงมากแล้วหากเทียบกับนักเขียนคนอื่น

ปกติแม็กซ์จะไม่ชอบหนังที่สร้างจากหนังสือนะคะ เพราะแทบจะไม่มีเรื่องไหนเลยที่ประทับใจ หรือดีเท่ากับหนังสือ แต่สำหรับเรื่องนี้แม็กซ์แปลกใจที่สร้างได้ซื่อตรงต่อบทประพันธ์อย่างไม่น่า เชื่อ

ปัญหาก็คือแม็กซ์ไม่แน่ใจว่าคนที่ไม่ได้อ่านหนังสือจะเข้าใจหนังเรื่องนี้ ตลอดรอดฝั่งไหม เพราะหนังสือหนากว่า 400 หน้า แต่หนังยาวเพียงชั่วโมงครึ่งแถมยังสร้างตามหนังสืออย่างมากเสียด้วย

เนื้อเรื่อง

โทรี่ โบดีนและโฮป ลาแวลเป็นเพื่อนรักกัน และสนิทกันยิ่งกว่าพี่น้อง และมากกว่าเฟธซึ่งเป็นคู่แฝดของโฮปเสียอีก เด็กทั้งสองมีภูมิหลังที่แตกต่างกันราวกับฟ้าดิน โฮปเป็นลูกสาวที่ถูกเลี้ยงราวกับไข่ในหินของครอบครัวผู้ร่ำรวยแห่งเมืองโพ รเกรส รัฐนอร์ธ คาโรไลน่า ในขณะที่โฮปเป็นลูกสาวของคนงานที่เช่าบ้านจากพ่อของโฮปอยู่ แต่แล้วคืนวันนึงความน่ากลัวอันไม่อาจบรรยายได้ก็แยกเด็กทั้งสองคนออกจากกัน

โฮปในวัยสิบปีถูกข่มขืนและฆ่าอย่างทารุณ และโทรี่เป็นคนบอกตำรวจถึงที่พบศพ คำกล่าวอ้างที่ว่าเธอเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดด้วยนิมิตไม่มีใคร เชื่อ ทุกคนคิดว่าโทรี่ต้องอยู่ในเหตุการณ์แต่หนีเอาชีวิตรอด และทิ้งให้โฮปตายตามลำพัง

หลายสิบปีผ่านไป โทรี่เดินทางกลับมาที่โพรเกรสอีกครั้ง เพื่อค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในคืนวันที่เพื่อนรักที่สุดของเธอตาย และเธอก็ได้พบกับคินเคด ลาแวลพี่ชายของโฮปอีกครั้ง เจ้าชายแห่งเมืองโพรเกรส คนที่ดูจะโตเกินกว่าที่จะเป็นเพื่อนของเธอในวัยเด็ก เติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ และไม่เย็นชาอีกต่อไป

ในขณะเดียวกันฆาตกรที่ฆ่าโฮปยังรอยนวล และจากนิมิตของโทรี่ก็บ่งบอกว่า หลังจากการตายของโฮป เขาไม่เคยหยุดฆ่า ในวันครบรอบวันตายของโฮป เขาตระเวรฆ่าหญิงสาวกระจายไปทั่วประเทศ และก็เหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็จะครบรอบวันตายของโฮปอีกครั้ง ซึ่งนั่นหมายความว่า จะต้องมีหญิงสาวตายอีก

และครั้งนี้โทรี่ตั้งใจว่าจะเป็นคนหยุดเขาให้ได้

คะแนนสำหรับตัวหนังสืออย่างเดียว ไม่เกี่ยวกับหนังอยู่ที่ 77

ตัวหนัง

อย่างที่บอก หนังสือสร้างได้เหมือนหนังสืออย่างน่าทึ่ง และสำหรับแม็กซ์คิดว่านี่เป็นข้อดีนะคะ แม็กซ์ไม่เชื่อว่าความคิดสร้างสรรของคนทำหนังจะมีเหนือตัวนักเขียน แต่เพราะด้วยขีดจำกัดด้านเวลา ทำให้การเล่าเรื่องกระชับไปสักนิด แต่เพราะแม็กซ์อ่านเรื่องนี้หลายรอบ ก็เลยจดจำเรื่องราวได้ ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่ปัญหา เพราะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ แต่เป็นห่วงคนที่ไม่เคยอ่านค่ะ ว่าจะคิดยังไง

แม็กซ์ค่อนข้างพอใจการคัดเลือกตัวแสดงนะคะ เกือบทุกคนดูเหมาะสมกับบทดี ยกเว้นตัวละครในวัยเด็ก เพราะคัดเลือกคนที่เล่นเป็นเค้ด และตัวละครฝ่ายชายในวัยเด็ก ดูเด็กกว่าตัวละครฝ่ายหญิงในวัยเด็กมาก จริงอยู่เด็กผู้หญิงจะดูโตกว่าผู้ชาย แต่ในเรื่องเค้ดและเพื่อนของเขาก็โตกว่าโทรี่มาก ดังนั้นฉากที่เด็กหญิงชายสองคนทำตาซึ้ง ปิ้งกันจึงดูประหลาดเอามาก ๆ เพราะเด็กผู้ชายดูแล้วยังเหมือนเรียนอยู่สักแค่ป. 4 และไม่น่ามีธุระอะไรมาเล็งหญิง

แม็กซ์กรี๊ดกับคนที่เล่นเป็นเค้ดนะ ยิ่งดูยิ่งหล่อ เซ็กซี่มาก แต่ตัวละครที่สร้างความประทับใจให้กับแม็กซ์มากที่สุดกลับเป็นเฟธ ฝาแฝดของโฮป หญิงสาวที่จมกับความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้แฝดของตัวเองออกจากบ้านในกลางดึก จนกลายเป็นเหยื่อของฆาตกรโรคจิต

คนที่เล่นเป็นเฟธ (ยังหาชื่อไม่เจอ) เล่นได้สมบทบาทสาวชาวใต้ที่เป็นคุณหนูเอามาก เป็นสาวผมบลอนด์ที่ดูไร้สมอง แต่ฉลาดเหลือล้น เป็นหญิงสาวที่รักผู้ชายคนนึงจนหมดหัวใจ แต่ไม่กล้าที่จะคว้าเขาไว้ในอ้อมกอด และแม็กซ์คิดว่าคนเล่นถ่ายทอดลักษณะเหล่านี้มาได้ครบถ้วน

สรุปว่าดูหนังเรื่องนี้แล้ว ทำให้อยากกลับไปอ่านหนังสืออีกรอบ ซึ่งถือเป็นข้อดีว่า อาจจะช่วยให้แม็กซ์ผ่านอาการเบื่อหนังสือไปได้พ้นเสียที