Vampires are Forever // Lynsay Sands

มาถึงเล่มเก้าแห่งชุดอาร์ซาโน เรื่องราวของโธมัส แวมไพร์แสนดีที่โคตรจะสมบูรณ์แบบ แต่ใครที่รู้จักแม็กซ์ดีจะรู้ว่า คำว่า "สมบูรณ์แบบ" นี่เป็นข้อเสียมากกว่าข้อดีนะคะ เพราะแม็กซ์ไม่เชื่อว่าจะมีอะไรในโลกที่มันสมบูรณ์แบบ

ว่าด้วยเรื่องแวมไพร์ตระกูลอาร์ซาโนกันก่อน แม็กซ์ขอบอกว่า หนังสือชุดนี้เป็นหนึ่งในชุดที่แข็งแกร่งที่สุด หลังจากเก้าเล่มก็ยังไม่ทำให้แม็กซ์เบื่อ หรือคลายความน่าสนใจไปเลย ทั้งที่เรื่องราวก็ไม่ได้ร้อยเรียงกันเป็นชุดเหมือนอย่างที่ดาร์คฮันเตอร์ หรือแบล็คเด็กเกอร์เป็น หนังสือแต่ละเล่มในชุดอ่านขาดจากกันได้ เป็นอิสระซึ่งกันและกันอย่างชัดเจน

สิ่งที่แม็กซ์ชอบชุดนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้อ่านเล่มแรกในชุด (แต่เป็นเล่มสามตามลำดับระยะเวลาในเรื่อง) เรื่อง Single white vampire นั่นคือ ทัศนคติที่มองต่อความเป็นแวมไพร์ ที่ไม่จำเป็นต้องทนทุกข์ ดำมืด ลินด์เซย์ แซนด์คนแต่งมองแวมไพร์ในอีกมุมหนึ่ง ที่คล้ายคลึงกับมนุษย์ของเรา เพียงแต่อายุยืนกว่าชาวบ้านสักหน่อยเท่านั้นเอง

พล็อตเรื่องของชุดไม่ได้มีอะไรใหม่ แวมไพร์จะรู้ตัวว่าได้พบกับ "คู่แท้" ของตัวเองก็ต่อเมื่อเขาเจอคนที่เขาไม่อาจอ่านใจ หรือควบคุมได้ คนคนนั้นจะเป็นคู่แท้ และความรักก็จะตามมา ในมุมหนึ่งมันคล้ายกับบรรดาเหล่ามนุษย์ถ่ำคาร์พาเธียนนะ เพียงแต่แวมไพร์ของลินเซย์เป็นชายหนุ่มยุคใหม่ ที่ไม่ได้คว้าตัวผู้หญิงที่เขาต้องการไปกกในรังตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้า เธอ

ชายเหล่านี้จีบสาว หรืออย่างน้อยก็พยายามจีบเหมือนพระเอกในโรแมนซ์ทั่วไป และนั่นเป็นเสน่ห์อีกอย่างของเรื่อง

ในเรื่องนี้โธมัสเดินทางมาจากแคนาดาเพื่อตามหามาร์เกอริตผู้เป็นป้าในลอนดอน หลังจากเธอขาดการติดต่อไปราวสามวัน โธมัสเป็นคนเดียวในตระกูลอาร์ซาโนที่ว่างพอ ในสายตาของ "ผู้สูงอายุ" หรือแวมไพร์ที่อายุเกินกว่าสี่ร้อยปี โธมัสเป็นชายหนุ่มที่ไม่เอาไหน หยิบโหย่ง ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ตัวตนของเขาในเล่มก่อนหน้าก็เป็นเช่นนั้น

แต่คนอ่านคงรู้ดีว่า พระเอกของเราเป็นคนเช่นนั้นไม่ได้จริงไหมคะ และโธมัสก็มีอาชีพลับ ๆ ซ่อนอยู่ เขาเป็นนักแต่งเพลงชื่อดัง ฝีมือเยี่ยม นอกจากนี้แล้วเขายังเป็นชายที่แสนจะโรแมนติกที่สุด

ใจนึงของแม็กซ์รักโธมัสมากกกกกกกก เขาเป็นพระเอกโรแมนซ์ที่สมบูรณ์แบบ เมื่อเขารู้ตัวว่าผิด เขาขอโทษนางเอก และไม่ใช่ด้วยคำขอโทษธรรมดา เขาเตรียมน้ำอุ่นให้เธออาบ สั่งอาหารให้เธอทาน เตรียมเตียงให้เธอนอน นี่เป็นสิ่งที่เขาเธอให้อินเนส ทั้งที่เพิ่งพบกันวันแรก

เขาคิดถึงความรู้สึกของอินเนสตลอดเวลา เขาไม่รบเร้าเธอเรื่องการเป็นคู่แท้ ไม่ใช้ความมาโชสไตล์แวมไพร์กับเธอ เขาอดทนและรอให้เธอเดินเข้ามาหาเขาเอง

เขาเป็นชายที่สมบูรณ์แบบ

แต่ในเวลาเดียวกัน ความสมบูรณ์แบบก็น่าเบื่อค่ะ แม็กซ์ชอบทั้งพระเอกและนางเอก แต่เรื่องมันไม่มีโฟกัส การตามหามาร์เกอริตดูไม่มีน้ำหนักและน่าสนใจเพียงพอ และเนื่องจากมาร์เกอริตกำลังจะเป็นนางเอกในเล่มสิบ ปริศนาเกี่ยวกับการหายตัวไปของเธอก็ไม่ได้รับการแก้ หรือเฉลย

หนึ่งในสามส่วนแรกของเธอน่าสนใจ เพราะแม็กซ์ชอบโธมัสและอินเนส ก็เลยอยากรู้เรื่องราวของพวกเขา หนึ่งในสามส่วนสุดท้ายของเธอก็น่าสนใจ เพราะเริ่มมีเหตุการณ์น่าตื่นเต้นเกิดขึ้น ปัญหาคือช่วงกลางเรื่องที่ดูไร้จุดหมายไปสักนิด

ไม่ได้เลวร้าย แต่น่าเสียดายว่าเรื่องนี้น่าจะ "สมบูรณ์แบบ" ได้มากกว่านี้

คะแนนที่ 77