Elijah // Jacquelyn Frank

อ่านเล่มนี้จบไปประมาณสามชาติกว่าแล้วค่ะ (ก็แค่เดือนที่แล้วเอง) แต่ไม่มีโอกาสได้เขียนถึงเสียที วันนี้ฤกษ์งามยามดี ไม่มีหนังสือใหม่จะเขียนถึง (เพราะยังอ่านเล่มที่กำลังอ่านอยู่ไม่จบ) ก็เลยขอหยิบเล่มนี้มาเขย่าเล่าให้ฟังแล้วกัน

อิลิจาห์เป็นเล่มสามในชุดไนท์วอร์คเกอร์ หรือเรื่องราวชาวเดม่อนที่ไม่ได้เป็นปีศาจอย่างที่เข้าใจ เดม่อนเป็นเพียงชนเผ่าในโลกเหนือธรรมชาติของแจ๊คเกอลิน แฟรงค์

แม็กซ์ชอบพล็อตเรื่องของเธอค่ะ คิดว่าน่าสนใจ และตัวนางเอกถือว่าสอบผ่านสบาย เพราะเราสังเกตมาพักใหญ่แล้วว่า ในแนวพารานอมอลส่วนใหญ่ นางเอกจะต้องเป็นตัวละครที่อ่อน ไม่ใช่ว่าช่วยเหลือตัวเองไม่ได้นะ แต่ดูไม่มีความสำคัญเท่าไหรเลยเมื่อเทียบกับพระเอก ตัวพระเอกมักจะมีลักษณะของ "Larger than Life" นั่นคือ ทั้งเก่ง ทั้งยิ่งใหญ่ ทั้งน่าสนใจ จนทำให้นางเอกกลายเป็นนางแจ๋วไปอย่างไม่รู้ตัว

แต่แจ๊กกี้เขียนนางเอกได้ดีค่ะ ความโดดเด่นไม่แพ้พระเอก

ปัญหาเดียว และคิดว่าใหญ่เหมือนกันที่แม็กซ์มีกะหนังสือของแจ๊คกี้ ก็คือภาษาในการเล่าเรื่อง มันทั้งวกวน วนเวียน จนเวียนกะบาล เธอมีเทคนิคในการเล่าเรื่องและอธิบายเหตุการณ์ในเรื่องให้ชวนปวดเฮ้ด ภาษาไม่ได้ยากนะคะ แต่การเรียงคำในเล่มน่ะสิที่เป็นปัญหา

และแม็กซ์ยินดีที่จะบอกว่าในเล่มสาม ปัญหาจุดนี้ของเธอคลี่คลายไปได้เยอะมาก อาจเพราะเขียนมาเยอะก็ได้ เลยมีประสบการณ์มาขึ้น ดังนั้นเลยทำให้เล่มนี้กลายเป็นเรื่องที่ดีที่สุดของเธอในเวลานี้นะ เพราะแม็กซ์คาดว่าประสบการณ์ที่มากขึ้น จะทำให้เธอเรียบเรียงเรื่องได้ดีขึ้นกว่านี้แน่

เล่มนี้ต่อเนื่องมาจากเหตุการณ์ในเรื่องกิเดี้ยน ที่ตัวร้ายเผยตัวออก และแม้จะทำการกวาดล้างครั้งใหญ่ในตอนจบของเรื่องกิเดี้ยน ซึ่งทำให้พระเอกและนางเอกในเรื่องได้เจอกันเป็นครั้งแรก ตัวร้ายก็วางแผนและกำลังจะฆ่าอิลิจาห์ ผู้ซึ่งเป็นผู้นำกองทัพของเหล่าเดม่อน

อิลิจาห์เป็นนักรบ อันที่จริงเขาเป็นที่หวาดกลัวของเหล่ามนุษย์หมาป่าที่เคยทำสงครามกับเดม่อน มาเกือบร้อยปี ดังนั้นเขาจึงเป็นคนสุดท้ายที่จะเหมาะในการเป็นคู่ครองของราชินีแห่งหมาป่า

แต่โชคชะตาก็ลิขิตเช่นนั้น หลังจากที่เซียน่าช่วยอิลิจาห์ไว้จากเหล่าร้าย เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพาตัวเขาไปรักษาในบ้านพักฤดูหนาวของคนในราชสำนัก เพื่อความปลอดภัย และที่นั่นเองคนสองคนที่แตกต่างกันอย่างมากก็เริ่มต้นหนทางแห่งการตกหลุมรัก

แม็กซ์ชอบอิลิจาห์ และแม็กซ์ก็ชอบเซียน่า นั่นเป็นสิ่งแรกที่ทำให้แม็กซ์ชอบเล่มนี้ แม็กซ์ชอบความเข้มแข็งของเซียน่า ความหยิ่งในศักดิ์ศรีของเธอ เธอรู้ว่าเธอไม่ใช่หญิงธรรมดา แต่มีฐานะเป็นราชินีที่มีความรับผิดชอบเต็มบ่า เธอรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนายพลแห่งกองทัพเดม่อนเป็นสิ่งที่เป็นไป ไม่ได้ จะไม่มีหมาป่าตัวไหนยอมรับอิลิจาห์เป็นราชาของพวกเขา

แม็กซ์ไม่ได้บอกว่า วิธีการที่เธอปฏิบัติต่ออิลิจาห์เป็นสิ่งถูกต้อง เซียน่าเห็นแก่ตัวหลายครั้ง ไม่คำนึงถึงความรู้สึกของอิลิจาห์ก็มาก แต่สำหรับคนที่เป็นราชินี นั่นเป็นสิ่งที่แม็กซ์คาดหวังให้ทำ

ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้จะไม่มีข้อเสียนะ ข้อเสียมีเป็นร้อย (เวอร์ไปน่ะค่ะ) การเปลี่ยนใจของเซียน่าในเรื่องยอมรับอิลิจาห์เป็นคู่ครองมันก็ง่ายไปหน่อย แถมไม่บอกใบ้คนอ่านด้วยซ้ำว่ามีทางออกแบบนี้อยู่ด้วย แต่เมื่อเทียบกะสามเล่มแล้ว แม็กซ์ชอบเล่มนี้มากกว่า

คะแนนที่ 73