คนที่รู้จักแม็กซ์ดีก็คงพอรู้ว่าแม็กซ์บ้าหนังสือชุด The Protectors ของเบเวอรี่ บาร์ตันมากแค่ไหน (ถึงขนาดเอาทั้งชุดมารีวิวในบลอกนี้ให้อ่านกันเกือบสามสิบเล่ม)
แต่หลังจากอ่านเล่มล่าสุดในชุดเรื่อง A Time to die จบลง แม็กซ์ก็ชักจะคิดว่าบางทีอาจจะถึง A Time to Quit แล้วล่ะ เพราะสามเล่มหลังสุดในชุดนี้มัน... ไม่ได้เรื่องจิงจิง
หนังสือชุดนี้ไม่ใช่ว่าจะหนุกไปทุกเรื่องหรอกนะ อันนี้แม็กซ์ทำใจไว้แล้ว แต่ก็ไม่มีครั้งไหนเลยที่ความไม่สนุกมันยาวนานอย่างนี้ และที่สำคัญแม็กซ์รู้สึกว่าคนแต่งเอาพล็อตเรื่องสืบสวนแบบโหด ๆ ชนิดเดียวกับที่เธอเขียนให้กับเคนซิงตันมาใช้ในหนังสือชุดนี้แล้ว และนั่นเป็นการทำลายหนังสือชุดนี้ลงไปเลย
ไม่ใช่ว่าเดอะโพร์แท็คเตอร์ไม่โหดหรอกนะ แต่บรรยากาศมันไม่ได้เป็นอย่างที่ปรากฎในเรื่อง A Time to Die เลย ลักษณะของตัวร้ายก็ถอดแบบตาลีบันมาอย่างไม่เหตุผลอะไรเลย
และตัวร้ายนี่แหละที่เป็นจุดอ่อนที่สุดของเรื่อง ตัวร้ายที่แบนราบชนิดที่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็คิดได้อย่างเดียวว่า "กูจะเป็นตัวร้าย กูจะเป็นตัวร้าย" ไม่มีมิติ ไม่มีความลึก ไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะต้องมาจงเกลียดจงชังนางเอกสักนิด
ในเรื่องลิซซี่ (ไม่แน่ใจหรอกนะว่าชื่อนางเอกไหม เพราะมันไม่น่าจดจำเท่าไหร) เป็นนักข่าวที่เข้าไปทำข่าวในประเทศสมมุติในแอฟริกา แล้วเจอการลอบสังหารประธานาธิบดีของที่นั่น นางเอกโดนลูกหลงทำให้เป็นอัมพาตชั่วคราว และต้องหัดเดินใหม่ กระสุนที่ยิงโดนนางเอกก็ไม่ใช่ของใครหรอก ก็เป็นของพระเอกนั่นเอง และนั่นเป็นเหตุการณ์ที่เชื่อมทั้งสองเอาไว้ด้วยกัน
สิบปีผ่านไป นางเอกโดนคุกคามชีวิตโดยคนร้ายที่อยู่ในเหตุการณ์การลอบสังหารเมื่อสิบปี ก่อน (โดยให้เหตุผลว่าเกลียดนางเอกที่อยู่ในเหตุการณ์ ซึ่งแม็กซ์ก็งง แค่นี้เขาก็ซวยแล้วนะ โดนลูกหลงไปด้วย ทำไมต้องมาตามฆ่ากันด้วย ประสาท และประหลาดมาก) และพระเอกที่มีอาชีพเป็นบอดี้การ์ดก็เป็นคนเข้ามาคุ้มครองนางเอก พล็อตมันก็เหมือนหนังสือชุดนี้เล่มอื่น ๆ นั่นแหละ (และนั่นไม่ใช่ปัญหาเลย ก็อ่านชุดนี้มันก็ต้องทำใจว่า พล็อตไม่สร้างสรรนักหรอก)
แต่เสน่ห์ของเรื่องมันขาดไป นอกจากผู้ร้ายที่เลวไร้เหตุผล ก็คงเป็นปฏิกริยาระหว่างพระเอกกะนางเอกที่อ่านยังไงมันก็ไม่สป๊าร์ค ไม่รู้สึกว่ามันโรแมนซ์ตรงไหนเลย
คะแนนที่ 57
No comments:
Post a Comment